مساله مدیریت بر حجاب و عفاف بار دیگر به عنوان یکی از مباحث چالشی کشور تبدیل شد . موافقان و مخالفان موضوع بر سر کار فرهنگی یا اقدام عملی در این امر دچار سوء تفاهم شدند. طبیعی است وضعیت امروز حجاب و عفاف که متاسفانه نگران کننده و در شان جامعه اسلامی و ایرانی نیست معطوف به عوامل متعددی می باشد که در طول سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی رخ داده است.

1- کمرنگ شدن ارزشها؛جامعه اول انقلاب و سالهای جنگ جامعه ایی انقلابی ، آرمانی و ارزشی بوده است و آحاد مردم متاثر از شعار ها و اهداف انقلاب اسلامی به لوازم و مظاهر جامعه اسلامی اهتمام بیشتری داشته اند. در اوایل انقلاب داشتن حجاب ارزش والایی محسوب می شد ولی متاسفانه هم اکنون چنین نیست!.

2- دوری از معنویت؛ باید بپذیریم که خیلی از ارزش ها و روحیات معنوی اوایل انقلاب و زمان جنگ مانایی خود را از دست داده و متاسفانه روز به روز کم رنگ تر می شود و نمی شود به جبر آن را نگه داشت. حضور در نماز جمعه و جماعات ، شرکت در مراسم های معنوی و ادعیه مثل کمیل ، توسل و ندبه بسیار پررنگ بود تا جائیکه در مراسم های جشن ازدواج دعای کمیل می خواندند!.- پوشش ساده مثل شلوار لی و جین ضد ارزش شناخته می شد.- همچنان که جامعه از معنویت فاصله گرفته است ارزشها نیز رنگ باخته، به همان میزان که از معنویت دور شدیم در مقابل وضع حجاب و عفاف جامعه نیز متزلزل شد.

3-تندروی؛ برخورد های افراطی و سلبی در گذشته موجب شده نوعی مقاومت و مقابله با حجاب در برخی از مردم شکل بگیرد تا جائیکه به آستین کوتاه ، شلوار لی و مانتو هم اشکال می گرفتند و خوشتر آنکه بچه های همان افراد تندرو خودشان بعدا از همه بی حجاب تر شدند.

4- سیاست زدگی؛ سایه سنگین سیاست و ماندن در قدرت از مهمترین موانع مدیریت حجاب و عفاف در جامعه است. تا زمانی که همه ارکان نظام برای مدیریت بر مساله حجاب و عفاف به اجماع و هماهنگی و ثبات قدم در اجرا نرسند. هیچ طرحی قابلیت اجرا نخواهد داشت وقتی رئیس جمهور ارزشی اصولگرایان در اجرای مساله ایی به این مهمی موضع دارد!. آیا می شود با دعوا بین قوا این مساله را مدیریت کرد.مسوولین اول دعوای بین خودشان را حل کنند بعدبه سراغ مدیریت حجاب بروند

5- بازتاب ؛بخشی از وضعیت حجاب و عفاف در جامعه بازتاب اقدامات نظام در عرصه های سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی است و تا زمانی که این اضلاع چهارگانه هماهنگ نشوند امیدی به بهبود شرایط نیست.

6- ناهماهنگی ها؛ متاسفانه در کشور هماهنگی و اجماع بین قوای مختلف برای اجرای طرح های ملی وجود ندارد و هرکسی ساز خودش را می زند. وقتی یک هماهنگی منسجم و مستحکم در شیوه و روش اجرای طرحی در بین مسئولان نیست چگونه می توان انتظار اجرای قوانین را داشت.

7- اقتضائات زمانی؛ متاسفانه در کشور ما قانون فدای شرایط و زمان می شود. مثلا در ایام انتخابات و مناسبت های خاص انقلابی و اسلامی بطور خودکار حساسیت متولیان امور در اجرای قانون کم می شود تا التهاب و حساسیتی درجامعه ایجاد نشود!. چرا که مثلا شاید در مشارکت مردم در انتخابات تاثیر منفی داشته باشد. کاندیداهای انتخابات ( بویژه ریاست جمهوری و مجلس) بی توجه به ارزشها می خواهند به هر شکلی شده رای بگیرند و موضع با صلابتی در قبال ارزشها نمی گیرند. حتی کاندیداهای به اصطلاح اصولگرا !

9-قانون گریزی؛ احترام به قانون در کشور ما کمرنگ است تا زمانی قانون گرایی و قانون پذیری در کشور نهادینه نشود امیدی به وضعیت حجاب و عفاف نیست و از سویی متولیان اجرای قانون نیز دغدغه لازم برای اجرای قانون را ندارند چون جامعه به سمت محافظه کاری، مردم داری! نه قانون گرایی پیش می رود. اجرای قانون در تمامی زمینه ها لنگ است نه فقط حجاب و عفاف در اطراف خود بنگرید در مشاغلی که هستید توجه نمائید چقدر قانون ، ضوابط، مقررات و استاندارد ها اجرا می شود.

10- مصرف گرایی؛ سیاست های رفاهی و توجه دادن افراطی و بدون برنامه مردم به مصرف و رفاه در سالهای پس از جنگ گست عمیقی بین نسل انقلاب و جنگ و نسل سازندگی ایجاد نمود و جامعه بی توجه به آرمان ها و ارزش هایی که برای آن بهای سنگینی پرداخت کرد دچار بی هویتی گشت . ارزش ها را فراموش کردیم ، به خود و دنیا مشغول شدیم ، از معنویت فاصله گرفتیم و در جهاد اکبر ( مبارزه با نفس) شکست خوردیم. و جز بازسازی راه دیگری نداریم. 11-ضعف فرهنگی؛باید بپذ یریم که فعالیتهای مناسبی درعرصه فرهنگی نداشتیم ونداریم،آنچنانکه به امور تبلیغی ومناسبتها توجه میکنیم به کار فرهنگی بها نمی دهیم.
ایرج نیازآذری